Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quis est tam dissimile homini. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Duo Reges: constructio interrete.

Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat.
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Bork: Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Bork: Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis.
Bork: Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Bork: Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Minime vero istorum quidem, inquit. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. ALIO MODO.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet
expletum esse omnibus suis partibus;

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia
tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Facete M. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? An nisi populari fama?