Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Hoc non est positum in nostra actione. Duo Reges: constructio interrete.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Sed nimis multa. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed nimis multa. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quid ergo? Que Manilium, ab iisque M. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. At certe gravius. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Bork: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Haeret in salebra.: Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
A mene tu?: Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;
Quid de Pythagora?: In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Bork: Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Bork: Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Quis est enim, qui hoc cadere in sapientem dicere audeat,
ut, si fieri possit, virtutem in perpetuum abiciat, ut
dolore omni liberetur?

Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem
talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.

Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime.