Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quare ad ea primum, si videtur;

Bork: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Quid vero?: Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Stoicos roga.: Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Audeo dicere, inquit.: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Sunt autem etiam clariora vel plane perspicua minimeque dubitanda indicia naturae, maxime scilicet in homine sed in omni animali, ut appetat animus aliquid agere semper neque ulla condicione quietem sempiternam possit pati.

Quod equidem non reprehendo; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quod quidem nobis non saepe contingit. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Immo alio genere; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.

Conferam avum tuum Drusum cum C.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem
philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum
quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba
corrigi.

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus
viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius
adumbrata opinione laetentur?