Paria sunt igitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere
curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad
cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Quid, de quo nulla dissensio est?

Ne id quidem, nisi multa annorum intercesserint milia, ut omnium siderum eodem, unde profecta sint, fiat ad unum tempus reversio.

Recte dicis;: Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Quo modo?: Nemo igitur esse beatus potest.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sullae consulatum? Duo Reges: constructio interrete. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Et quidem, inquit, vehementer errat; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Summus dolor plures dies manere non potest?

Res enim concurrent contrariae.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Dici enim nihil potest verius.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quae duo sunt, unum facit. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.