Ut aliquid scire se gaudeant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?

Duo Reges: constructio interrete. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed quot homines, tot sententiae; Perge porro; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Sunt etiam turpitudines plurimae, quae, nisi honestas natura
plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile
defendere.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Quis istud possit, inquit, negare?
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret.

Contineo me ab exemplis.: Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Quibusnam praeteritis?: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Bork: Itaque fecimus.
Bork: Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Quibusnam praeteritis?: Quae duo sunt, unum facit.
Bork: Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?