Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Recte, inquit, intellegis. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Duo Reges: constructio interrete. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Minime vero, inquit ille, consentit.

1. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
2. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
3. Sin aliud quid voles, postea.
4. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
5. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
6. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Igitur ne dolorem quidem. Quis Aristidem non mortuum diligit? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta
sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta
officia morientis?

• Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
• Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
• Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
• Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Certe non potest.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Qui convenit?

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Sed ad illum redeo.

Bork

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Et nemo nimium beatus est;

Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.